Een stukje uit het seizoen 1971/1972
Een zeer belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van SDOUC was natuurlijk de overhuizing van het Sportpark (ook wel ”De Bult” genoemd) naar het nieuwe sportcomplex De IJsselweide. Een tijdperk van ruim 40 jaar werd afgesloten en het waren niet de slechtste jaren die SDOUC daar bij de watertoren heeft mogen beleven. In juni 1971 was dus begonnen met de bouw en mede door de inbreng van een aantal vrijwilligers had dit een vlot verloop.
Op donderdag 19 augustus 1971 werd de eerste wedstrijd op de nieuwe velden gespeeld. SDOUC won met 3-1 van De Graafschap 2.
De competitiewedstrijden van het eerste en het tweede werden vanaf het begin op De IJsselweide gespeeld, al moest er nog een enkele keer gebruik gemaakt worden van de kleedgelegenheid in de sporthal.
Op zondag 7 november 1971 was alles zover klaar dat ook de lagere elftallen hier terecht konden en nadat er op donderdag 4 november voor het laatst op het Sportpark was getraind kon de overhuizing als voltooid beschouwd worden."
De officiële opening vond plaats op 20 augustus 1972. Burgemeester Cramwinckel deelde mee dat het gehele sportcomplex een miljoen gulden had gekost.
Nog drie seizoenen zou SDOUC in de tweede klas spelen. In 1974 volgde de degradatie naar de derde klas. En in het voorjaar van 1979 zelfs de degradatie naar de vierde klas. Het duurde niet lang of de derde klas was weer bereikt middels het kampioenschap in het seizoen 1980/1981.
Staand v.l.n.r.: Verzorger Bert Robben – trainer Henk Hoopman – Leo Driever – Harrie Hebinck – Leo Krul – Joop ter Braak – leider Tonnie Feukkink – Marc Sessink – Hans Overbeek.
Knielend v.l.n.r.: André Kraan – Eddie Schwartz – Tonnie Schreur – Frank Konings – Jan Robben - Marcel Rözer – Karel Driever.
Het seizoen 1981/1982 was ronduit dramatisch, vooral in de slotfase. Er waren nog zes kandidaten om te degraderen en hoewel SDOUC de laatste wedstrijd won, was de teruggang naar de vierde klas weer een feit.
Ook als vierdeklasser vierde SDOUC in 1983 het 75-jarig bestaan. Het sportieve succes kwam direct in de aansluiting op het 75-jarig bestaan. In het seizoen 1983/1984 behaalde SDOUC 1 het kampioenschap in de 4de klas C. Vooral in de thuiswedstrijden was er bij vlagen oogstrelend voetbal te zien.
Staand v.l.n.r.: trainer Friedhelm Nienhaus – Frank Konings – Toon Beijer – Marc Sessink – Ruben Driever - Jos Wilbrink – Karel Driever – Eugène Boerakker – leider Jan te Pas – grensrechter Tonnie Feukkink. Zittend v.l.n.r.: Tonnie Schreur – André Kraan – Eddie Schwartz – Harrie Hebinck – Marcel Rözer – Miel Westerhof – Hans Overbeek.
Daarna volgden enkele goede jaren in de derde klas.
In het seizoen 1989/1990 werd er voor het eerst gewerkt met periodekampioenschappen en SDOUC zou daar optimaal gebruik van maken. Door de derde periode te winnen plaatste SDOUC zich voor de nacompetitie. Kampioen DCS had de eerste en tweede periode gewonnen en daarom was SDOUC direct geplaatst als winnaar van de nacompetitie. De tegenstander was Bemmel, de klasseperiodekampioen in 3D.
Op die prachtige zondag van 20 mei 1990 speelde SDOUC in Babberich een schitterende wedstrijd. Vanaf het eerste fluitsignaal pakten de roodgelen de zaken goed aan, daarbij uitgaande van eigen kwaliteiten. Vooral op technisch gebied overklaste SDOUC zijn tegenstander volkomen. Al na 9 minuten kon Eugène Boerakker scoren na een hoge voorzet bij de tweede paal van Karel Driever. Direct na de rust viel de beslissende treffer. Roy Bouman en Pieter Gootink vonden elkaar in een fraaie combinatie. Roy kwam min of meer ten val en Eugène knalde de terugspringende bal in de bovenhoek. De strijd was beslist en de rest van de tweede helft was een demonstratie van roodgele zijde. Prachtige aanvallen en schitterende kansen. Wim Ratering en Eugène Boerakker scoorden 3-0 en 4-0.
Direct na het laatste fluitsignaal stroomden de supporters het veld op om spelers, trainer en leiders te feliciteren.
Staand v.l.n.r.: Harrie Hebinck – Karel van de Pavert – Jack Weijkamp – Jeffrey Arentz – Ton Lukassen – Roy Bouman - Casper Koenders – Jan Stern – Fred Overbeek - Wim Ratering – Laurens Knippenborg – Carlo Molenaar – Karel Driever – Willy Beijer – Harrie Groeneweg.
Knielend v.l.n.r.: Luc Feukking – Roy Arentz – Mike Frazer – Eugène Boerakker – Mark Vinkenvleugel - Geno Mijnen.
De intocht en de huldiging
Ook de intocht was een ware happening. Traditiegetrouw waren Harmonie Ulft en Schuttersgilde Sint-Hubertus aangetreden om de feestelijke intocht vanaf de rotonde naar het Kennedyplein muzikaal te omlijsten. Gerard van Eck sprak aan de voet van de kerktoren. Hij noemde deze dag een bekroning van een grandioos seizoen. Door een groot geloof in eigen kunnen waren de spelers erin geslaagd om SDOUC na 16 jaar weer in de tweede klas KNVB terug te brengen.
Tot het seizoen 1994/1995 kon SDOUC daarin goed meekomen. In 1995 volgde de terugkeer naar de derde klas C. Er zat wel een dalende lijn in de prestaties met als gevolg dat de terugkeer naar de vierde klas steeds dichterbij kwam. In het seizoen 1998/1999 was het zover. Drie seizoenen speelde SDOUC in de vierde klas C, daarbij steeds meespelend om het kampioenschap. Maar Grol en Varsseveld waren in de eindsprint telkens net iets sterker.
In het seizoen 2001/2002 leek het weer niet te lukken. Een seizoen met een zeldzaam spectaculaire ontknoping. Vanaf het begin stond Ulftse Boys bovenaan. En zo was de voorspong op SDOUC op 11 november 2001 al 9 punten. Maar geleidelijk aan konden de roodgelen de achterstand steeds verder verkleinen: op 17 februari 2002 nog 5 punten en op 24 maart nog één punt. Toch waren de beste kansen nog steeds voor de Boys. Op 7 april kwamen de Boys thuis niet verder dan 1-1, terwijl winst op dat moment beslissend zou zijn geweest. De achterstand van SDOUC bleef 2 punten.
In de voorlaatste wedstrijd kwam SDOUC niet verder dan 2-2 bij RKZVC en leek het kampioenschap zo goed als onmogelijk. Maar de Boys lieten de kans liggen door thuis te verliezen van Erix. Bij het ingaan van de laatste wedstrijden op 5 mei stond Ulftse Boys nog steeds bovenaan met 43 punten en had SDOUC 42 punten. SDOUC won eenvoudig van Silvolde met 3-0. Vlak voor tijd maakten de Boys bij VVG de 0-1. Maar ver in blessuretijd maakte de thuisclub gelijk. Een treffer die in Ulft-Noord tot grote teleurstelling leidde en die op hetzelfde moment in Ulft-Zuid tot een explosie van vreugde leidde.
Wat niemand nog voor mogelijk hield was toch gebeurd: SDOUC op de allerlaatste speeldag toch nog kampioen.
De kampioenen:
Michiel te Pas - Kay Lamers - Paldy Bokila - Mark Vinkenvleugel - Ersin Kavak - Iwan Went - Niels Overbeek - Roy van Aalst - Mark Kuiperij - Jack Schweckhorst - Jurgen Ebbers - Manfred Graven - Philip Steverink - Nilo Jennie - Martijn Thijssen - Eugène Boerakker - Pim Kuiper.
Twee jaar later was er alweer een groot succes. De start was heel wisselend. Maar bij het ingaan van de winterstop stond SDOUC bovenaan samen met DVC ’26. Op 15 februari 2004 won SDOUC de topper tegen DVC ’26. Geleidelijkaan groeide de voorsprong. Ook concurrent Grol kon met 0-2 bedwongen worden en overwinningen begin april tegen SDZZ en Arnhemse Boys brachten SDOUC in een heel riante positie. Op 18 april zou winst bij Rijnland voldoende geweest zijn voor de titel, maar SDOUC kwam niet verder dan 1-1. Die uitslag was op 25 april thuis tegen Angerlo Vooruit wel voldoende voor het kampioenschap in de klasse 3C. In dit seizoen speelde Jan Vreman voor het eerst mee bij SDOUC.
Bovenste rij v.ln.r.: Maarten Marneth (grensrechter) - Harrie Groeneweg (materialenman) - Jan Vreman - Alex Mathilda - Rick Heutinck - Kay Lamers - Jack Schweckhorst - Manfred Graven - René Lukassen (leider) - Wil Beijer (trainer) - Frank le Comte (Verzorger).
Onderste rij v.l.n.r.: Nilo Jennie - Niels Overbeek - Ersin Kavak - Philip Steverink - Jurgen Ebbers - Maarten Sesink - Maikel Heister - Chiel le Comte - Ron Prinsen.
Op deze foto ontbreken : Iwan Went - Mark Vinkenvleugel en Mike van Mierlo.
Het seizoen 2005/2006
Op 17 april kon bij Columbia (2-4) de periodetitel behaald worden. Men beschouwde dat als een leuk toetje. Zou een ploeg die op de zevende plaats eindigde, kansen hebben tegen ploegen die in 2I en 2J veel hoger eindigden?
De start van de nacompetitie was uitstekend. In de eerste ronde op 21 mei een mooie overwinning (1-3) op Tubantia in Hengelo. De return op 25 mei ook een zege met 3-2. Het geloof in een verrassende ontwikkeling groeide temeer daar het enthousiasme bij spelers, trainer, begeleiders, bestuur en supporters steeds groter werd.
In de tweede ronde op 28 mei in Heino een prima wedstrijd, bekroond met een verdiende 0-1. De return op donderdag 1 juni was beduidend minder en Heino pakte de laatste kans via een 0-1 overwinning. Strafschoppen moesten de beslissing brengen. En daarbij speelde doelman Sven te Kaat de hoofdrol. Hij stopte de vijfde en zevende strafschop van Heino en daarmee was de finale bereikt.
Op maandag 5 juni volgde in Lochem de ontknoping tegen ATC ’65 uit Hengelo. Gesteund door 700 supporters behaalde SDOUC een verdiende overwinning met 3-1. Wat niemand voor mogelijk had gehouden was toch gebeurd.
Een klein wonder: SDOUC naar de 1ste klas.
Kay Lamers - Ron Prinsen - Alex Mathilda - Joris Bakker - Ersin Kavak - Timo Jordens - Chiel le Comte - Mike van Mierlo - Maikel Heister - Jack Schweckhorst - Sven te Kaat - Jan Vreman - Maarten Sesink - Toine Schepers - Kevin van de Pavert - Pim Teunissen - Luuk Driever.
Het verblijf in de eerste klas E zou maar één jaar duren. SDOUC eindigde op de tiende plaats en moest in de nacompetitie spelen tegen NEC uit Nijmegen. Het werd twee keer 2-2, zodat strafschoppen de beslissing moesten brengen. Daarin was NEC de sterkste, met als gevolg degradatie naar de tweede klas. Daarin speelde SDOUC twee redelijke seizoen met in 2009 zelfs recht op deelname aan de nacompetitie. Daarin werd twee keer verloren van Wijhe ’95.
In het seizoen 2009/2010 maakte SDOUC goed gebruik van de versterkte promotieregeling in verband met de invoering van de Topklasse. Op zondag 25 april 2010 werd thuis met 4-1 gewonnen van Longa ’30 en door de resultaten van de andere wedstrijden was SDOUC zeker van minimaal de derde plaats in de eindstand en daarmee was de promotie naar de eerste klas een feit.
In het seizoen 2010/2011eindigde SDOUC op de zevende plaats, dus in de veilige middenmoot.
Dat lukte ook in het seizoen 2011/2012. Maar aan het eind van het seizoen 2012/2013 moest SDOUC afscheid nemen van de 1ste klas E. Door de twaalfde plaats in de eindstand was SDOUC veroordeeld tot de nacompetitie. In de finale daarvan was Grol te sterk.
In het seizoen 2013/2014 een mooie derde plaats in de 2de klas I. In het seizoen 2014/2015 was SDOUC winnaar van de tweede periode. In de nacompetitie werd gewonnen van Voorwaarts Twello. Thuis met 3-0 en uit met 1-4. In de finale tegen het Apeldoornse WSV werd het zowel thuis als uit 1-1. In de verlenging trok WSV met 3-1 de winst naar zich toe en promoveerde daardoor naar de 1ste klas. Ook in het seizoen 2015/2016 weer nacompetitie voor SDOUC maar nu tegen degradatie. Na een zeer matige tweede helft van de competitie was SDOUC op de elfde plaats geëindigd. In de finale werd bij Union in Nijmegen met 0-1 gewonnen. Thuis was de stand na 90 minuten 1-2. In de verlenging scoorde SDOUC de 2-2 en daarmee was de plaats in tweede klas veilig gesteld. In de seizoenen 2016-2017 en 2017-2018 kon SDOUC telkens net op nippertje de nacompetitie ontlopen. In de daaropvolgende seizoenen toonde SDOUC zich een stabiele tweedeklasser.
