OBW - SDOUC   
Ruststand: 1 – 1

Kees van de Pavert

Eindstand: 2 - 1

OBW was de promovendus en had een zeer goede start door alle wedstrijden tot nu toe te winnen, dus we waren gewaarschuwd. We begonnen voortvarend aan de wedstrijd en dat resulteerde ook in een duidelijk veldoverwicht. Ondanks het overwicht ontstonden er toch maar weinig echte kansen, onze voorhoede was onmachtig vandaag. En het is een oud gezegde, als je niet in staat bent om het overwicht in doelpunten om te zetten dan gebeurt het aan de andere kant. Bij één van de sporadische aanvallen van OBW werd er een corner weggegeven, de slecht genomen corner werd echter door onze keeper in het doel gewerkt 1- 0. Een flinke tegenvaller maar ondanks dat bleven wij de bovenliggende partij en even later kregen wij een strafschop, Stan van de Pavert werd door de keeper van OBW onderuit gehaald. Kees van de Pavert nam de strafschop en schoot de bal onberispelijk in 1 – 1. Zodat de stand weer in evenwicht was en dat was gezien het wedstrijdbeeld ook verdiend. Ondanks enkele pogingen van onze kant om nog voor de rust op voorsprong te komen mislukten door slordigheden in vooral onze voorhoede.  De ruststand was dus 1 - 1.

Na de rust een ander spelbeeld, OBW kroop uit z’n schulp en zocht nu meer de aanval op, dit resulteerde in enkele hachelijke momenten voor ons doel. Maar met een beetje geluk bleef de stand ongewijzigd. De wedstijd was nu meer in evenwicht maar echte kansen kwamen er nauwelijks. Sdouc was slordig in de passing en omdat de voorhoede niet in al te beste doen was leek de wedstrijd onbeslist te eindigen. Voor Sdouc was het dan ook een domper dat 10 minuten voor het einde een onterecht gegeven vrije trap voor OBW toch nog resulteerde in een doelpunt, weer vanuit een dood spelmoment.  De bal werd in het strafschopgebied gebracht en door een speler van OBW ingekopt 2 – 1. Ondanks enkele wisselingen en opportunistisch spel lukte het ons niet meer om verandering in de uitslag aan te brengen met als resultaat, een volledig onnodige nederlaag dat we ons zelf kunnen aanrekenen.

Henry Landman